Luisterend naar de woorden van of kijkend naar
de daden van de meesters van verschillende kunsten, realiseert men zich dat
hetgeen deze mensen met elkaar gemeen hebben het vermogen is om zich perfect
samen te laten vallen met het universum en een wereld van universele harmonie
te doen ontstaan.
Aiki is de vezel die alles, niet alleen de
mens, aan elkaar verbind met liefde. De oorsprong van de Bu van Japan is
liefde. Alles in deze wereld is vorm gegeven in overeenstemming met liefde.
Wetenschap en cultuur evenzeer komen voort uit de grote geest van liefde.
Geplaatst tussen hemel en aarde gebruikt de mens deze vezel om hem voort te
helpen op het pad van creatie.
Er zijn veel wegen naar de top van de berg
Fuji (Fuji yama) en slechts een top. Deze top is anders gezegd de weg van
liefde. Ieders individuele training is
verschillend terwijl de uiteindelijke bestemming hetzelfde is.
De Budo van Japan is beslist geen pad van
wedijver, strijd of confrontatie. Bu is het pad van vreedzaam omgaan met alles
en met iedereen langs het het pad als ware het allen broeders.
Laat me over een droom vertellen die ik laatst
had.
In mijn droom rende ik langs het pad van Shura
(Ashura, de Boeddhistische god van het kwaad), me haastend om onoverwinnelijk
te worden. Ik wilde de sterkste man van Japan, van de wereld worden. Kijkend
naar mezelf zoals ik toen was, zie ik een harde uitdrukking op mijn gezicht en
een lichaam totaal zonder licht. Ik vervolgde op dit pad en kwam bij de oevers
van een grote rivier. Het water stroomde hard en ik begon me af te vragen hoe
ik de oversteek zou kunnen maken. Toen zag ik een stuk drijfhout in het water.
Ik wenkte er naar en het kwam inderdaad naar me toe. Ik greep het beet en wilde
de rivier overzwemmen. Precies op dat moment volgden vijf of zes van mijn
leerlingen me in het water, samen met enkelen die in het verleden strijd met me
hadden geleverd. Onder al dit gewicht begon het stuk drijfhout te zinken. Op
dat moment lieten twee leerlingen los. Zij werden meegesleurd door het water,
zichzelf opofferend, waardoor de overigen van ons kans kregen om de andere
oever te bereiken.
Eenmaal op de andere oever troffen we een
groot open veld, begroeid met volle
groene rijsthalmen. De anderen voelden zich zo aangetrokken door deze rijsthalmen
dat ze zich in het veld begaven en al gauw uit het zicht waren verdwenen.
Uiteindelijk is men alleen op het grote pad
dat Noord met zuid verbindt. Als enige huilde ik tranen van geluk terwijl ik de
grote weg van licht beklom.
Om verder te komen op de weg is het
noodzakelijk dat men vordert zonder dat men begeerten heeft. Alleen ontdaan van
alle verlangens zal men ultieme vrijheid bereiken. De wereld wordt het domein van
mensen vrij van verlangens.
Ueshiba Morihei O Sensei (vertaling uit het
engels; Tom Verhoeven).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten